21 Haziran 2010 Pazartesi

Özlemek...



Bilemiyorum kaç Aupair'in başına geliyordur ama ben çok şaşırıyorum bu halime.
Amerika'dan döneli yani Aupair'liği bitireli 1 yıla yakın oldu. En son birlikte olduğum aile ile iletişimimiz neredeyse kalmadı. Ancak rüyalarımdan çıkmıyorlar.

Nasıl bir durumdur çözemedim. Ya bilinç altındakiler yada özlem buna neden oluyor. Çocukların büyümüş halini sadece Facebook'taki fotoğraflarında gördüğüm için rüyalarımda da bıraktığım minik halleriyle yer alıyorlar. Ama her seferinde çok ama çok özlediğimi fark ediyorum.

Dün gece yine o rüyalardan birini gördüm. Ufaklığı kucağımdan indirmiyordum. O kadar çok özlemişim ki öpe öpe bir hal oldum. Kendisi bıraktığımda 2.5 yaşındaydı. Şimdi 3.5. Rüyamda annesi elimden almak istiyor artık ama ben bırakmıyorum. Ve "madem o kadar çok istiyorsun gel geri ve bak yine çocuklara" diyor. Bende "yok iş olarak yapamam ama sevmeye gelirim böyle" diyorum. Bu sefer diğer rüyalardan farklı olarak anne ile de aramız çok iyiydi. Rüyalarımda hiç iyi olmadığımızı görüyordum nedeni de pek iyi ayrılmamış olmamız olsa gerek.

Kimi özlersem özleyeyim bu sıklıkla rüyalarımda görmemiştim. Ayrı bir duygu bu anlam veremediğim. Aupair'ken işimden o kadar şikayetçiydim ki, hayatta aklıma gelmezdi rüyalarımda göreceğim.

Sonuçta sevdiğin, bir yıl boyunca evini, hayatını paylaştığın insanlar, sevmediğinse yaptığın iş. Ancak kaybedilince anlaşılıyor sanırım değeri. Biraz geç de olsa anladım bunu.

PS: Benim ufaklığın aynen böyle bir teddy bear ı vardı yatarken elinden bırakmadığı.